Pejzaż w moim malarstwie to nie tylko zapis natury, ale także emocjonalna opowieść o miejscu, które może istnieć – albo tylko się śnić. Uwielbiam łączyć realizm z niedopowiedzeniem, by stworzyć przestrzeń, w której światło, barwa i atmosfera budują nastrój wyciszenia, tęsknoty lub zadumy. Czasem pejzaż zamienia się w wizję – fantazyjną, lekko nierzeczywistą – gdzie droga prowadzi donikąd, a horyzont skrywa więcej pytań niż odpowiedzi. To obrazy, które można „czytać” jak poezję – w rytmie własnych emocji.